Seeking Greatness | Błędna Tożsamość - Doug Dane

DARMOWA PRÓBKA KSIĄŻKI

BŁĘDNA TOŻSAMOŚĆ

UWOLNIJ SIĘ OD POCZUCIA NIEWYSTARCZAJĄCO DOBREJ, ZBUDUJ PEWNOŚĆ SIEBIE I ODWAGĘ, ABY ZACZĄĆ TWORZYĆ ŻYCIE PEŁNE LEKKOŚCI, SPEŁNIENIA I SZCZĘŚCIA!

Kiedy porzucisz błędne przekonania o sobie, wszystko się zmieni – to, jak się czujesz, jak się prezentujesz i jak szybko transformuje się Twoje życie.

"Uzdrowienie jest proste, nie musi być trudne. To my czynimy je trudnym. Doug ujawnia, jak zrobić to szybko."

JOHN M.

CZYM JEST BŁĘDNA TOŻSAMOŚĆ?

Błędna tożsamość to głęboko zakorzenione przekonania na swój temat, które kształtują Twoje życie, często bez Twojej świadomości. To pułapka, w której przez lata odgrywałaś role narzucone przez innych, żyjąc pod ciężarem etykiet i oczekiwań, które nie odzwierciedlają tego, kim naprawdę jesteś. Ten wewnętrzny konflikt i poczucie bycia "nie dość dobrą" sprawiają, że tkwisz w miejscu, które Ci nie służy.

W głębi duszy czujesz, że zasługujesz na więcej – że masz nieograniczony potencjał i jesteś zdolna do stworzenia życia pełnego lekkości, spełnienia i szczęścia. Twoja prawdziwa tożsamość to klucz do wszystkich Twoich rezultatów. Jeśli masz już dość ciągłego zmagania się i jesteś gotowa na prostą, lecz potężną zmianę sposobu myślenia, aby uwolnić drzemiącą w Tobie moc – trafiłaś idealnie.

POBIERZ DARMOWĄ PRÓBKĘ PDF

DOUG DANE

Urodziłem się w październiku 1963 roku, porzucony przez matkę, która oddała już trójkę dzieci do opieki społecznej. Zostałem adoptowany przez Towarzystwo Pomocy Dzieciom do domu pełnego przemocy.

Kto był odpowiedzialny za przemoc, której doświadczyłem? Moi adopcyjni rodzice alkoholicy, system, policja, czy ja sam? Jako dziecko internalizowałem winę i wstyd – to sedno mojej historii.

Adoptowany w wieku sześciu miesięcy, dołączyłem do starszego brata w domu alkoholików. Powierzchowne badanie domowe przeoczyło oczywiste problemy. Notatki opisywały ojca jako „pasywnego”, a matkę jako pozbawioną „wdzięku”. Codzienność to rytuał przetrwania wśród zapachu piwa, papierosów i przemocy. Matka, codziennie pijana, atakowała ojca, który zamykał drzwi sypialni.

Szkoła nie była azylem; musieliśmy wracać na obiad, bojąc się, co nas czeka. Dziwne obowiązki, jak malowanie ścian po plamach krwi czy zwijanie papierosów, były normą. W wieku sześciu lat, po „załamaniu nerwowym” matki, spędziliśmy lato w rodzinie zastępczej. Lubiliśmy to, ale tęskniliśmy za psem. W październiku wróciliśmy do rodziców.

Przemoc narastała. Ukrywaliśmy się na dworze lub w zamkniętym pokoju ojca, unikając pijaństwa matki. Wizyty policji były częste, a wstyd towarzyszył mi stale. Co tydzień uciekałem, szukając schronienia u sąsiadów. W wieku 12 lat opieka społeczna znów została wezwana, ale nie pomogła. W wieku 13 lat usunąłem matkę z domu, zamykając ją na zewnątrz. Oskarżyła mnie o próbę morderstwa.

Po jej odejściu wpadłem w sidła pedofilów, znosząc dwa lata przemocy, w tym porwanie w wieku 15 lat. Śledztwo policji było minimalne, zostawiając mnie z większym wstydem. Rzuciłem szkołę mimo dobrych ocen, pogrążając się w narkotykach i niestabilności przez 15 lat. Terapia, życzliwi sąsiedzi, troskliwy policjant i wspierający nauczyciele próbowali pomóc mi się leczyć.

Dziś jestem finansowo niezależnym człowiekiem, odnalazłem biologiczną rodzinę i cel życia. Przemawiam do uczniów, aby inspirować ich do dzielenia się swoimi historiami. Nasz system opieki nad dziećmi wymaga reform – odpowiedniego finansowania i odważnego przywództwa. Bezpieczna przestrzeń dla ocalałych jest kluczowa. Dzieci to nasza przyszłość, musimy działać, by zapewnić im bezpieczeństwo i uzdrowienie.